کلبه آرامش

بی مهری هایت؛ تَه ندارد انگار هر بار تنهایم میگذاری... هربارنه اینکه کم اَم برایت؛ نه همین نماندی بازهم بر سر قول و قرار حال هر روزم؛ بی تو تشبیهی از تشویش است این آغاز است؛ چه روزهایِ سختی در پیش است گفته بودم اشتباه کردم؛ گفتم ببخش مرا گفتم نمی شود نباشی و باشم از تو جدا گفتم دوری اَت سخت است، نباشی میمیرم نباشی منهِ دیوانه؛ سُراغت را از کِه بگیرم دیگر جوابم نمی دهی؛ دیگر نمی کُنی نگاهم آه از ا کلبه آرامش...